Slaap-wel
Steven Barberien
Wie geen goede nachtrust heeft, slecht slaapt, voelt zich overdag ‘geen mens’. Vermoeidheid maakt dat iemand zich miserabel voelt…
En als slapeloosheid lang aanhoudt, ben je op den duur helemaal op. Waarvan kan een mens wakker liggen? Misschien kunnen we beter zeggen: waarvan niet? Prakkiseren zit namelijk in onze aard…
Onze slaap is ervoor bedoeld niet alleen het lichaam maar ook de geest te laten rusten. Alles wat we meemaken, moet ergens een plekje vinden in de wirwar van gedachten, opgeslagen in ons geheugen. En soms veroorzaakt dit proces hevige nachtmerries. Die kunnen zo écht lijken, dat je badend in het zweet en happend naar lucht wakker schiet uit de boze droom.
Abram wordt ook bevangen door een nachtmerrie van angst en duisternis… De ontmoeting met God heeft hem de daver op het lijf gejaagd. Ontzagwekkend groot is God en de belofte die Hij doet: “Zo talrijk als de sterren zal uw nageslacht zijn!” Dat is een straffe uitspraak, hoor! De verantwoordelijkheid die daarmee op Abrams schouders komt te rusten, is enorm. Een nieuw verbond, een nieuw volk, een nieuw leefgebied… En vooral dat woordje ‘nieuw’ schrikt mensen heel vaak af. Het oude vertrouwde, dat we kennen en weten, is ons vaak voldoende… Dan slapen we op twee oren…
Net zoals die leerlingen op de berg. Oogjes dicht en snaveltjes toe en snurken maar! Jezus zal het allemaal wel regelen… Pas wanneer het glorievolle schijnsel van die drie mannen op hun gesloten ogen valt worden ze wakker. Dát hadden ze niet verwacht! Nu ze wakker zijn, willen ze drie rusttenten bouwen. Tenten om te rusten! Je zou denken dat ze nu toch uitgerust moeten zijn? Jezus moet hen als het ware de berg af jagen om hen aan de slag te doen gaan. Later, daags voor zijn sterven, wanneer Jezus in doodsangst bidt tot zijn Vader in de hof van Olijven, liggen ze weer te pitten. Ze trekken het zich allemaal niet aan, laten er hun slaap niet voor. Jezus zal ’t wel regelen…
Vertrouwen op Gods voorzienigheid is zeer goed, maar je moet oppassen dat het niet ontaardt in gezapigheid, lusteloosheid of luiheid. God zál het wel regelen, hoor! Dat geloof ik best, maar wij zullen het moeten doen! Heeft Jezus ons dat niet geleerd? Hij had 100% vertrouwen in zijn Vader, maar Hij zat niet stillekes te wachten tot er iets gebeurde. Neen, Jezus trok al weldoende rond. Hij gunde zich weinig ontspanning en deed veel inspanning om zijn Blijde Boodschap uit te dragen.
Zo zouden christenen in de wereld van vandaag ook moeten zijn: niet te lui of te laks, maar de hitte van de dag verdragend. Net als Abraham bereid om te verjagen die willen roven. Net als de leerlingen bereid steil omhoog te gaan en dan weer de berg af te dalen… Dat alles doende met in het achterhoofd de belofte van God dat Hij wel zal helpen om de lasten te dragen…
Zo kan je moe maar voldaan, rustig en vredig slapen.