Nieuwe vangst
Steven Barberien
Petrus, de krachtpatser met het peperkoekenhart, wil als eerste bij Jezus zijn. Het zal hem geen tweede keer gebeuren dat hij zijn Vriend teleurstelt. En wanneer Jezus vraagt om wat vis van hun wonderbaarlijke vangst, sleept hij in zijn eentje het net op het droge. Een overvol net dat net niet scheurt.
Jezus leert de mensenvisser en hoeder van de schapen, Petrus de rots, om mensen binnen de kring van de geloofsgemeenschap te halen op een manier dat het net niet scheurt.
Het is een wijze les voor ons allen en in het bijzonder voor de herders en hoeders van de Kerk: wees nooit te drastisch of onbezonnen; trek niet met alle geweld aan het net van de Kerk want dan scheurt het! Grote en kleine kerkscheuringen, vroeger en nu, zijn vaak veroorzaakt door krachtpatserij van de een of ander. Macht zorgt ervoor dat mensen zich niet laten opvissen, maar zo vlug mogelijk wegvluchten.
Trouwens, wat is het nut van het bijeenbrengen van mensen in onze kerk als we ze niet, net als Petrus, tot bij Jezus weten te brengen? Niet onze visie op de mens, op een humane wereld, op ecologie of moraal, noch onze liturgie of ons zingen brengen het heil dichterbij. Hoe mooi deze dingen ook zijn, hoe lovenswaardig en zinvol ook…, alleen Jezus is degene die redding biedt. We zullen dus altijd weer naar Hem toe moeten gaan, ook al vraagt dit soms dat je met je kleren aan het water in duikt. Met al wat je hebt en wie je bent, met al je talenten en gebreken moet je je durven onderdompelen in de liefde die Hij jou geven wil.
Ik vroeg me bij het lezen van dit stukje evangelie af waarom Jezus nog om vis uit die nieuwe vangst vraagt. Hij had op dat houtskoolvuur toch al brood en vis klaargemaakt? Misschien - en dat is louter mijn gedachte - neemt Jezus geen genoegen met wat en wie er al is. Hij geeft ons de opdracht ook daar de netten uit te gooien waar wij niets denken te behalen, en zo nieuwe mensen bij Hem te brengen.
Wanneer Petrus, en dus wij ook, de opdracht krijgen de kudde te weiden, dan is dat niet alleen om de schapen te beschermen, ze te verzorgen en te behouden. Neen, een herder is ook bezig met de groei van de kudde, met de verjonging ervan… Hij brengt er nieuw bloed in, zodat de kudde gezond en sterk blijft.
Wat daar op het strand gebeurt, is eigenlijk de start van een missionaire kerk. Een geloofsgemeenschap die met heel veel inspanning en moeite probeert zoveel mogelijk mensen bij Jezus te brengen. En die daarbij de pogingen niet schuwt om de netten aan de andere kant uit te gooien …
Op het woord van Jezus moeten we het zó blijven doen!