Met lichte tred de boodschap binnenbrengen

twee aan twee op pad

Steven Barberien

Het gebeurt vrij regelmatig dat er jongelui aan de voordeur staan, bezig met een zoektocht waarbij ze allerlei vragen moeten beantwoorden. “Hoe oud is dit huis?” en dan wijs ik ze op de windvaan op het dak, waar 1831 in staat. Niet dat ze daar veel aandacht aan geven, want ze zijn vaak meer geboeid door de capriolen van mijnen hond. Wat opvalt is dat ze nooit alleen komen, maar altijd in een groep en minstens met zijn tweeën. Alleen is te eng en wekt misschien onrust op bij mensen. En met twee of meer sta je sterk als je ergens waar je vreemd bent, moet aanbellen of binnengaan. Dat gaat toch makkelijker.

Zo heeft Jezus ook zijn leerlingen de wereld in gezonden om de Blijde Boodschap te verkondigen: niet alleen, maar twee aan twee. In het Jodendom maakte immers het getuigenis van twee personen het getuigenis vaststaand en waarachtig. Want je kan niet zomaar eender wat vertellen; de ander weet immers wat de boodschap is en of je die wel naar waarheid doorvertelt.

Door zijn leerlingen twee aan twee uit te zenden, zorgt Jezus ervoor dat de een de ander kan aanmoedigen om trouw te blijven aan de roeping die men ontvangen heeft. De weg kan lang en zwaar zijn en samen help je mekaar verder. Jezus geeft ook de goede raad mee zich niet te laten afleiden of zich te laten verleiden door bezit of geld…“Wel moogt ge sandalen dragen…”

Wat zou Jezus daar nu mee bedoelen? Hopelijk niet dat we van die geitenwollensokkenfiguren moeten zijn, of dat we allemaal ‘blote-tenenpaters’ moeten worden… Neen, wie sandalen draagt, die stapt lichtvoetig door het leven, die komt niet met dreunend geweld aangemarcheerd… De boodschap van het evangelie is een Blijde Boodschap, die men met vreugde moet overbrengen bij de mensen, niet met gedram of gezeur. Het is aan jouw lichtvoetige, vreugdevolle gesteldheid en aan je lach en vriendelijkheid te danken dat de boodschap gemakkelijker ingang vindt.

Beseffen wij wel dat ook wij op deze manier door Jezus gezonden zijn? Ook wij hebben reisgenoten meegekregen op onze tocht door het leven: familie, vrienden, maar ook zij die nu naast, voor en achter jou in de kerk zitten. Durven wij over ons geloof te spreken?

En pas op: ik zeg hier ons geloof, niet het geloof! Het geloof, daar spreken we wel eens over, vaak negatief in de zin van wat moet, wat de regel is, wat de wet is… Neen, spreken over ons geloof is anderen met blijdschap en een zekere lichtvoetigheid laten merken dat Jezus jou bezielt. Dat je net als zijn leerlingen jouw zalvende woorden kracht bijzet door mensen te bevrijden en te genezen van alles wat hen pijn doet of beknelt.

Je hebt niets extra’s nodig om Jezus’ boodschap de wereld in te brengen; geen dubbele kleding of reiszak… En het kost je helemaal geen geld… het kost je alleen moeite en tijd. De tijd om bij een ander binnen te gaan en daar te blijven, zolang als dat nodig is. Om die ander te laten delen in jouw vreugde omwille van de Blijde Boodschap die de wereld rondgaat…