Maria bewaarde alles in haar hart

maria en elisabeth

Gust Jansen

Kerststallen en –bomen zijn overal al volop gezet, ook hier, het menu voor Kerstmis zit al ergens in ons hoofd, boodschappenlijstjes en plannen voor de komende dagen en oud en nieuw zijn al gemaakt en toch richten we ons in de liturgie vandaag nog niet op de geboorte van dat Kind van Bethlehem. We zetten eerst de schijnwerper nog eens op de moeder van dat Kind, de gezegende onder alle vrouwen, de verwachtingsvolle; dat sluit bij elkaar aan. Haar zetten we eerst nog eens nadrukkelijk in het licht.

Hoewel er veel veranderd is in de geloofsbeleving, heeft Maria haar plaats weten te behouden. Dat is vooral te danken aan de devotie van gewone mensen, die tot op de dag van vandaag niet ophouden een lichtje te zetten bij Maria, de moeder aan wie je je zorgen kon en kunt toevertrouwen, de moeder van alle gelovigen. En dát, omdat ook zíj zorgen in haar leven heeft gekend... Ze maakte met haar kind en door haar kind allerlei onverwachte dingen mee, waarmee ze geen raad wist. Gebeurtenissen die ze eerst 'in haar hart bewaarde' en pas later begreep.

Mensen zien in haar ervaringen iets terug van hun eigen belevenissen. Veel van wat je onverwacht overkomt, veel van wat je door je kinderen meemaakt, kun je eerst niet plaatsen maar veel later pas begrijpen.Daarom, denk ik, voelen velen - tegenwoordig zowel moeders als vaders, maar ook jong en oud - zich zo verbonden met Maria. Over de hele wereld zoeken zij in kerken, meer nog in kapellen, juist háar op en ontsteken ze in haar nabijheid een eenvoudig, veelzeggend lichtje. Zo zetten ze haar sámen in het volle licht... Maria is hun lotgenoot…

Elisabeth was de eerste die bij haar steun en begrip ondervond. Een oudere nicht, die zij opzocht om haar te gaan helpen. Uit alles wat Elisabeth zegt, spreekt dat zij Maria’s nabijheid als een genade en haar hulp als een zegen heeft ervaren.

Naar het voorbeeld van Maria zouden wij een ander tot zegen kunnen zijn, mensen van dienst kunnen zijn. En net als Maria zouden ook wij als vanzelfsprekend en onopvallend anderen de helpende hand moeten toesteken; het jaar van Barmhartigheid mag ons daartoe uitnodigen. In alle eenvoud 'er zijn' voor elkaar…

Printversie