Liefde rakelings nabij

Godslamp Amsterdam

Steven Barberien

Enkele weken geleden werd ik ’s nachts uit mijn bed gebeld voor een bediening met spoed. Omstreeks 20 over 3 was ik terug in Diessen en daar ik aan de stervende beloofd had nog een kaarsje op te steken, ging ik eerst langs de kerk alvorens mijn bed op te zoeken.
In de stilte van de nacht opende ik de kerkdeur en in het pikkedonker brandde daar het kleine vlammetje in de rode Godslamp. En meteen was er rust en het besef: “Hier is Hij, en wacht Hij me op.”

Ik stak zoals beloofd een kaars aan bij Maria en ging op mijn knieën zitten bij het tabernakel. Echt gebeden heb ik niet, maar mij gewoon vóór Hem geweten… Een samenzijn waar geen woorden voor nodig zijn, Hij wist immers voor wie ik daar was…
Het tabernakel is het kloppend hart in onze kerk, centraal vooraan, direct zichtbaar als je binnenkomt. Het trekt onze aandacht en vertelt ons dat Jezus hier echt, werkelijk aanwezig is in de Eucharistische gave.

Het gehele kerkgebouw is gewijd. Dat wil zeggen dat het onttrokken is aan het profane, het alledaagse en is toegewijd aan het hemelse, aan God zelf. En dit tabernakel met de brandende Godslamp zijn voor ons de meest zichtbare tekens daarvan.
Onze kerken dienen niet voor allerlei toestanden en bijeenkomsten die ook zouden kunnen plaatsvinden op de Vrijthof of in de Elckerlyck, op de Gildewei of in Hercules… Hier mag of moet zelfs de sfeer anders zijn. Rust, stilte en open ruimte roepen ons op om de ogen even af te wenden van wereld en mensen en de blik te richten op wat ons overstijgt; ons hart te richten op God die op ons wacht. Want onze God is een geduldig wachtende God, die uitkijkt naar onze komst en naar wat we Hem willen vertellen. Hij is als die vele oma’s en opa’s die soms alleen verlangen naar dat wekelijkse, korte bezoekje van een kleinkind… en dan luisteren naar en meeleven met wat hun kleinkind beleeft…

God is hier aanwezig op een bijzondere manier. In de Eucharistie daalt Hij uit de hoge hemel af om ons rakelings nabij te zijn in brood en wijn. Eenvoudige tekenen, maar overal voorhanden…
Overal ter wereld wil Hij zo present zijn om als kloppend en liefdevol hart iedereen welkom te heten die Hem komt opzoeken. Op zondagvoormiddag, door de week, al is het midden in de nacht…, Hij is present, Hij slaapt of sluimert niet, maar wacht ons op om zo even samen te zijn, rakelings nabij, om het hart van mensen te raken met zijn nooit aflatende liefde.

Sacramentsdag is vieren dat die liefde nooit vergaat en ons altijd nabij is… Dat het vlammetje licht geeft in het duister en nooit dooft…

Amen.

Printversie