Het geloof is een vaste grond van wat wij hopen
Deken Leendert Spijkers
Voor Marc Massaer is het niet de eerste keer dat hij gehoor geeft aan de roeping van God om zijn vertrouwde omgeving te verlaten en op weg te gaan naar een voor hem nog onbekende bestemming. Sinds zijn priesterwijding op 6 juni 1998 is hij al verschillende keren verhuisd en nu heeft hij weer de moed het mooie Gelderse rivierengebied in te ruilen voor ons gastvrije Brabantse land. Hij was pastoor van Dreumel, Alphen aan de Maas, Altforst, Appeltern, Beneden- en Boven-Leeuwen, Maasbommel en Wamel, en nu wordt hij herder van Diessen, Hilvarenbeek, Haghorst, Esbeek en Biest-Houtakker. Marc heeft me verteld dat hij hier goed en vriendelijk ontvangen is en heeft gemerkt dat hij heel erg welkom is. Door alle hulp en steun die hij ondervindt, zal hij zich hier binnen de kortste keren thuis en op zijn gemak voelen.
De parochianen van de Norbertusparochie mogen net als het joodse volk in de eerste lezing vol vreugde de vervulling verwachten van de beloften waarop ze vertrouwden. De nieuwe pastoor in hun midden wil graag vol vuur en van harte de woorden in de tweede lezing uit de Hebreeënbrief tot de zijne maken en tot hen zeggen: Broeders en zusters, het geloof is een vaste grond van wat wij hopen, het overtuigt ons van de werkelijkheid van onzichtbare dingen. In het evangelie spreekt Jezus zijn leerlingen aan met de woorden: ‘Kleine luiden, wees niet bevreesd, het heeft uw Vader behaagd u het Koninkrijk te schenken.’ Ook al wordt de kudde steeds kleiner, toch mag de dag van vandaag ons oproepen er samen de moed in te houden.
Ook het joodse volk is in zijn geschiedenis door vele donkere nachten heen gegaan. Het begon al met Abraham, de stamvader, die een lange zware reis moest maken met onbekende bestemming. Hij wordt het donker in gestuurd met enkel de belofte dat hem elders nieuw land en nieuw leven wacht. Zijn nakomelingen raakten daarna verzeild in Egypte, waar ze als slaven een lange nacht doormaakten, gevolgd door die barre tocht door de woestijn. Eenmaal gevestigd in Kanaän worden ze voortdurend onder de voet gelopen door de grote machten van destijds, en gedeporteerd, verbannen naar Assyrië en Babylon. En in de jongste geschiedenis moesten ze de nacht van de holocaust in. Gods volk is door veel donkere nachten heen gegaan. Maar altijd was hun geloof – schrijft Paulus – de vaste grond van wat zij hoopten. Altijd bewaarden ze het vertrouwen in hun God, en al waren het er soms nog maar een paar, een kleine groep, ze bleven hopen op Gods hulp voor betere tijden.
Een kleine groep vormden ook de eerste christen-gelovigen. De groep volgelingen van Jezus was eigenlijk te verwaarlozen. Ze stelden qua aantal niet veel voor tussen de andere joden. In het evangelie spreekt Jezus hen vandaag dan ook aan met: ‘Kleine, kleine kudde, wees niet bevreesd’ want: ‘de Vader gaat u het Koninkrijk geven.’
Wie er deel van wil uitmaken, krijgt vandaag twee adviezen mee, twee waarschuwingen. De eerste daarvan is: laat je niet gek maken door geld; wees bereid te delen; hang niet te veel aan het materiële, dat voorbijgaat, en zorg voor goede beurzen, die niet verslijten.
De schrijver Tolstoi vertelt over een heel rijke man die ging sterven. Ik het leven, had hij gemerkt, was bijna alles voor geld te koop. Na dit leven, dacht hij, zal het wel niet veel anders zijn. En dus droeg hij zijn zonen op hem te begraven met een zak goudstukken in de kist. Toen hij in de andere wereld aankwam, vertelt Tolstoi, had hij honger. Bij een engel die allerlei voedsel aanbood, koos hij het heerlijkste eten uit, en hij wilde dat met enkele goudstukken betalen. Maar de engel zei: ‘U kunt hier niet betalen met het geld dat u bezit, maar alleen met het geld dat u hebt weggegeven.’
Laat je dus niet gek maken door wat je hebt, leert Jezus ons. Deel met anderen en zorg voor beurzen die niet verslijten; zorg voor een schat in de hemel.
De andere waarschuwing op weg naar Gods Koninkrijk is: blijf waakzaam. Leef niet oppervlakkig aan God en aan elkaar voorbij. Blijf waakzaam: bewaar je liefde en je geloof.
Ik wens pastoor Marc Massaer, zijn ouders en naaste familie maar ook alle mensen van de geloofsgemeenschap van de Sint-Norbertusparochie van harte proficiat. Ik hoop en bid dat hij hier gelukkig mag zijn en mag bijdragen aan het geluk van allen met wie en voor wie hij mag leven en werken.