Goede Vrijdag
Steven Barberien
Deze liturgie van het kruis op Goede Vrijdag is één van de oudste liturgische plechtigheden in onze kerk. Vanuit Jeruzalem, waar de gebeurtenissen uit het passieverhaal plaatsvonden, is deze plechtigheid wijdverspreid.
Bijzonder is de voorbede, waarin gebeden wordt voor de noden van kerk en wereld... Eeuwenlang zijn deze gebeden bewaard gebleven. Aangepast aan de tijd, maar herkenbaar hetzelfde, jaar in jaar uit.
De kerk als geloofsgemeenschap heeft het gebeuren van Goede Vrijdag altijd gezien op twee wijzen: ten eerste staan we vandaag stil bij de dood van Jezus op het kruis. De gruwel van het gebeuren, de ontreddering van de vrienden van Jezus.... de echtheid van het sterven.... het einde... Maar er is ook een keerzijde die we overwegen: het kruis dat teken is van overwinning. Daarom ook wordt het kruis plechtig getoond.
Aanschouwt dit kostbaar kruis, waaraan de Redder heeft gehangen.
Kostbaar als teken, niet vanwege het hout op zich. Kostbaar in de zin van: het heeft Jezus heel wat bloed, zweet en tranen gekost... en dat foltertuig mogen we aanschouwen, zien met de ogen van geloof. En door dat aanschouwen, door het zien met de ogen van geloof, zien wij niet alleen de verschrikkelijke gruwel van een - tot de dood toe - gemartelde mens, maar zien we ook de grote liefde van een mens die zich helemaal schenkt. De liefde van God die zich helemaal geeft. Redding die geboden wordt...
Onze Redder heeft werkelijk aan dat kruis gehangen. Vastgespijkerd aan het hout, zoals Hij ook vastzit aan ons, zijn mensen. Onlosmakelijk met elkaar verbonden. Aan dat kruis is Hij echt gestorven - niet schijnbaar dood, maar echt ten einde gebracht-, heeft hij de geest gegeven... In die zin is dat kruis kostbaar geworden als teken voor ons.
Komt laten wij aanbidden...
Woorden die we al kennen vanuit het kerstevangelie, waarin gesproken wordt over een Redder die ons geboren wordt! Die menswording van Jezus betekende ook het lijden en de dood aanvaarden. Elke mens die geboren wordt, moet nu eenmaal sterven. We ontkomen er niet aan. Ook Jezus niet... Maar dankzij dit sterven van Jezus breekt er eeuwig leven aan voor allen die in Hem geloven, die naar Hem opkijken. Naar Hem, die hangt aan het kruis.