Carnavalspreek 2016

Carnavalspreek 2016

Gust Jansen

Onze Lieve Heer vertelde dè verhaol van net um ons hier ut motto van dees jaor duîdelik te maoke: Gè zèt de maot.
Dè lekt me wel duîdelik wanneer ge dè zet: Gullie – grôôt en klèèn – laot gin îîn van alle iemand zòmar langs de weg ligge of staon; zò zèèn Pezerikken nie of wel? … Gullie het ut goed begrepe!

En dè van de Rôôversedèèk, dè kan wel kloppe, want in dië zelfde Bijbel gaoi ut ôk over ut Aardse Paradijs, en dè lit d’r aachter, as ge Goropius Becanus meut geleuve…, die heemkundigen…, mannen- en –vrouwen.

Dè zèn me d’r un stelletje: gaon ze hart mee unt T tegen hard mee un D tegen Jan van Durmaol in, ‘t Gezag. Han ze ut mar irder in ut hard gelee, dan kosse vruuger de parochianen uît Beek tenminste fatsoenlik bè d’r schuurkerk kome aon de grens; en Steven - munne maot - zondagsmiddags fèn binnedeur over ‘dn verharde weg naor zullie thuîs, Bels op aon.

Jan hèt ‘r vaart in. Ge moet blij zèn dèt ie ‘r gin kanaol van maokt; daor is ie veul bekender mee, daor op de Haoghorst… Óf wil ie Europa in um aon te besteeje, of as  Europarlementariër.., of iets vur zun èège…?      

’t Is ôk hendiger vur de Poppelse hermenie as ze kome dauwtrappen, en huîs op in d’r zakken vol hebben, misschient mar mee îîn grôte bodschap.
Nîî, Jan, d’r zit gin kaot in! ’t Is altij wè; dè was al int Paradijs. Hai Onze Lieve Heer net Adam naor beheure geschaopen; wô die wel iemes um hum heen. Die Eva, dè was al un rib uît zun lèèf. Allîîn hai ze dè appeltje bè de Puij nie moete schoepe; nou zitte wij mee de gebakke pèren: Zè… is dus níe de maot!

Wie dè wel is..? Michiel van der Sande, um vort dur un ringske te haole… Dik verdiend! En nou goat ie mee men trouwen…; hij dáor… en ikke híer… As ge zin het, hoefde allîîn mar “ja” te zeggen; ’t leek hum wel op zun lèèf geschreve, zit ie.
’t Is altèd al unne buîtegewone gewist. Unne mins waor veul cultuur in huîst, îînne mee ballen, waor wij, minsen van “Ons dörp”, dèt ie bezingt – en dè mêên ik écht! – veul dank aon zèn verschuldigd.     

Dankbaar was trouwes ôk dun Börger, toen ie bè Michiel - in ’n sort maatjesproject? - dun Vlohbingo moch prisenteren, nie as ballerina, mar écht, récht in de ether.
As Börger was ie al ander werk aon ut zuuke astie nie wier herbenoemd.
Gelukkig rolde zen balleke de goeie kant op. Bingo dus! ôk vur ons denk.  
En dè mee Jan van Durmaol; des un bietje op de spits gedreven… Maauwers zedde!

Bende in Beek, of ge komt net terug van vakantie, dan beginde mee zun allen te zingen: zing mar mee: “Ik zie de toren van ons dorpje, ik zie hem al van verre staan, hij staat er al zo velen eeuwen, zijn spits staat scheef daar wen je aan….. “
Stop mar, stop mar: heurde ut oe eige zingen… IInnerzijds frèèt en anderzijds toch maauwen; …gift ze gin kruîs mee…; “laot staon die haon”!
Goed gedaon mannen, in dië duo-bak daor boven!; as we ôôt nog us iets hebben…, ’n sporthal of zô…: Gei zet de maot!

Börger zen, en wethouwer zèn is nie aatèd makkelik. Kek mar naor Wim Lemmens, de vader van dun prins. Hij hee un tèdje vanuît de geminte aon’t Leerfabriek gewerkt in Ôsterwèk; hij dît daor hîîl goed – wè wilde van unne echte Pezerik. Han we is unne políticus…; kos ie naor huîs. Gelukkig hai zullie Corrie – net as vur dun prins – nog bed, bad en brôôd, én nasi las ik op facebook. En as dank vur alles – nie stront vur - kreeg ze un P.O-tje.

Trouwes die “Lemmense-van-vruuger-de-Driehûis” zen gouw minsen die goed aon en langs de weg timmeren: d’r was er dus al inne wethouwer, sinds korts inne prins, en ze hen ôk nog unne kôning…, bè de guld! Ze hen nog mar goed geboerd; mannen um ôk dur un ringske te haolen. Maet houdt staat! Zuk zegge.

In dè opzicht hebben de Pezerikken mee Prins Arjan d’n Irste en prinses Faye en hun adjudanten wír de goeie maot gezet. Houdt hún mar in de gaote, dan worre ut un paor schôôn daog vur ons allen; én maokterselfietsvan: Gè zet de maot!

En woensdag… dán.. zet ík de maot… van ut Askruîske, grôôt en of klèèn. Ammel welkom! As ge d’r bent kunde zeggen: Gè, God zet de maot!

Nô goed físten is ut ôk goed vaasten!    

Printversie