Buxusmot
Steven Barberien
In kerkelijke kringen is er veel over gesproken en menig koster maakte zich grote zorgen: de buxusmot! Bijna alle buxusstruiken die palmtakjes moeten leveren voor deze dag, zijn aangevreten door de rupsen van die nachtvlinder. En de struiken die het overleven, krijgen er nog eens de buxusschimmel overheen. Elke pastoor kreeg een brief thuisgestuurd van een of andere buxuskwekerij die snoeiafval van mooie gezonde buxus aanbood. 100 takjes voor € 30,00! In tijden van schaarste komen er woekerprijzen… Gelukkig is dat in onze parochie niet nodig. We zijn er nog aan kunnen komen… En als dat niet gelukt was…, ja, dan hadden we toch gewoon een ander groenblijvend takje genomen?
Het maakt niet uit wat voor takje je neemt, het gaat erom dat het ons herinnert aan Jezus’ intocht in Jeruzalem. Met palmen in de hand wuifden de mensen Jezus toe! Zó welkom als Hij daar was, zó welkom mag Hij bij ons thuis zijn! Jezus hoort erbij!
Maar als de mot in ons gelovig leven komt, als we er zó weinig mee doen dat ons geloof beschimmelt en stilaan afsterft, wat voor nut heeft dat takje achter het kruis bij ons thuis dan nog? De groene tak roept juist op ons geloof levendig te houden, fris en jong!
Telkens weer zullen we dus de verhalen van Jezus moeten herlezen, overwegen, bespreken, doorgeven en beleven om zo ervoor te zorgen dat we een vitaal geloof hebben en houden. Niet alleen als persoon maar ook als gemeenschap, als Kerk! Daarom wordt het passieverhaal in z’n totaliteit gelezen, zowel dit weekend als op Goede Vrijdag. We kunnen de verrijzenis van Pasen niet vieren of begrijpen als we de passie van Jezus niet met Hem hebben beleefd! Er is geen Verrezene als Hij niet eerst gekruisigd is!
Ook in ons leven ervaren we dit dagelijks. Er is lijden, verdriet, pijn en dood om ons heen én in ons eigen bestaan; dat is onvermijdelijk. Maar als ons geloof sterk en fris blijft, dan vinden we kracht daarmee om te gaan. Dan is er het diepe besef dat ons na lijden of dood voorgoed de verrijzenis, het geluk, het leven wacht.
Dat wij dát geloof niet loslaten maar doorgeven, want niets is zó erg voor een mens dan zonder hoop te moeten leven! Onleefbaar is dat!
Probeer daarom je geloof te beschermen. Zorg dat het niet opgeborgen wordt in een donkere, muffe kast waar het wordt aangevreten door mot en schimmel! Geloof moet lucht en licht hebben door het te vieren, te delen, te beleven met anderen…
En dát gaan we deze Goede Week samen doen. U doet toch mee?