Berekenend geloof

Kindje Jezus van Praag in abdijkerk Tongerlo

Steven Barberien

In de abdijkerk van Tongerlo, waarmee onze parochie doorheen haar geschiedenis nauw verbonden is, is een kapel van het Kindje Jezus van Praag. De devotie voor het Kindje Jezus van Praag is al heel oud maar springlevend. Men zegt dat wie zo’n beeldje in huis heeft en bidt tot het Kindje Jezus, nooit te weinig zal hebben en nooit te veel…
Want zowel ‘te weinig’ als ‘te veel’ bezorgen ons ongemak en kop-zorgen. Jezus, als volwassene in het evangelie, wijst de mens die Hem om raad vraagt, op dit feit. Je mag dan wel denken dat je goed bezig bent en geloven dat je goed op weg bent naar de hemel, maar als je te veel goederen of geld bezit, ben je er nog lang niet!

Wat je te veel bezit, zal je eerst moeten delen met wie te weinig bezit. Alleen zo is er een goed evenwicht en komt de balans van je vermogen ten goede aan jezelf én anderen. Geloven in Jezus, zijn weg gaan, vraagt een maximale inspanning, geen berekenend geloof. Je moet niet denken dat je er al bent als je plichtsgetrouw doet wat je moet doen.
Wie zo minimaal berekent hoe er te komen met zo min mogelijk inspanningen, om dus met zo weinig mogelijk zoveel mogelijk te bereiken, komt bedrogen uit. Dan zal je merken dat de ingang smaller en smaller wordt naarmate je naderbij komt.

Wie zichzelf voorliegt: ‘Ik zal er wel komen…’, die wordt vandaag door Jezus uit z’n droom wakker geschud. En denk nu niet te gauw dat dit evangelie niet voor jou of mij bedoeld is, alsof Jezus hier alleen spreekt tegen de kleine groep superrijken. Neen, stel jezelf maar eens de vraag of je er zo zeker van bent dat jij zomaar de hemel binnen mag. Heb je het gevoel dat je al genoeg doet? En zo ja? Ben je er zeker van dat dit in Gods ogen ook zo is? Die man uit het evangelie dacht dit namelijk ook…

We mogen ons niet rijk rekenen! De buit is niet binnen! Wanneer wij geoordeeld worden, dan wordt er bij de hemelpoort gekeken naar wat we aan bagage hebben meegebracht. Waarmee is de ruimte van ons hart dan gevuld? Er is een volkswijsheid die zegt: ‘Ge hebt geen zakken om het mee te nemen’. Dat klopt, maar je hebt wel een hart. En al zijn je zakken leeg, dan kan wel je hart gevuld zijn met liefde… Omgekeerd echter is onmogelijk. Een hart vol liefde kan het nooit dulden dat men zijn zakken vult ten koste van anderen, of wanneer anderen tekort hebben.

Vroeg of laat moet ieder van ons aan God rekenschap afleggen van zijn bezit. Open en bloot ligt dan alles voor Zijn ogen, zowel onze zakken als ons hart. En er is niet één rekening die dan verborgen blijft of die niet vereffend zal worden…
Dat wij dát inzicht maar blijven houden, heel ons leven!

Printversie